De poedersuiker heb ik zelf gemalen, alleen ging er iets niet goed haha. |
Na lang zeuren gingen we enkele jaren geleden, toen we in Marokko waren ,naar Marrakesh, inderdaad de stad van 1001-nacht, de stad der steden. Normaal komen wij er nooit, waarom weet ik ook niet maar we gingen in die vakantie dus langs bij een kennis. Je kan je wel voorstellen dat ik op springen stond, het was echt alsof je me ‘iets’ had gegeven het enige wat ik namelijk wou was naar de grote markt gaan… Jemaa el fna!!
Toen de ergste hitte voorbij was, iedereen (iedereen behalve ik!) siësta had gehouden gingen we eindelijk naar jemaa el fna. Ik natuurlijk met open mond kijken en iedereen aantikken en roepen dat die dit of dat moest zien en dat we perse hier en daar langs moesten gaan. Já, als ik enthousiast ben dan ben ik het ook goed, gelukkig heeft mijn familie geleerd ermee te leven. Maar terug naar de markt, Marrakesh staat bekend als een magische stad en er ging ook iets magisch die avond.
…
..
.
Het ging kei en dan meen ik het echt, KEIHARD regenen.
In Marrakesh hé, een droge woestijnstad waar het zomers tegen de 50c aanloopt en precies die avond dat ik eindelijk los kon gaan en kon gaan winkelen ging het regenen. Alle marktkooplui begonnen hun spullen te pakken en alle bezoekers renden naar overdekte plekken of naar taxi’s/bussen/auto’s toe. En ook wij gingen weg omdat zulk regen voor overstromingen en lange files kan zorgen, dus wij weer rennen (met de kleren omhoog… het water kwam tot onze enkels!). Gelukkig gingen we even schuilen onder een afdakje en daar was toevallig een winkeltje die allerlei bakproducten verkocht. Omdat ik het vertikte om de markt verlaten te hebben zonder iets gekocht te hebben kocht ik het eerste de beste dat ik zag en dat was een frituurijzer (op Google kan je ze in allerlei vormen zien).
Wat gebeurt er met impulsaankopen? Ze blijven lang in je kast liggen en daarnaast moest ik altijd aan al die regen denken als ik de gekochte frituurijzer zag. Maar na lange tijd besloot ik hem toch eens te proberen. Hierbij dus een makkelijk recept voor diegene die ook een frituurijzer hebben gekocht en niet weten wat er mee te doen. Dit is een heel eenvoudig recept, want je moet nu eenmaal eenvoudig beginnen voordat je complexere gaat proberen.
Ingrediënten:
150gr. bloem
ongeveer 150ml melk
1 zakje vanille suiker
beetje zout
olie om te frituren.
Bereidingswijze:
Meng meel, zout en vanillesuiker. Voeg nu melk toe tot je een soort van crepebeslag hebt dus als magere yoghurt.
Laat de olie heet worden, je hebt een diepe pan nodig. Een steelpan is heel handig. Het is belangrijk dat de olie zeer heet is en dat je wanneer de olie op temperatuur is je je frituurijzer erin legt zodat blijft het beslag niet aan je ijzer plakken.
Nu doop je dus je ijzer in het beslag. Zorg ervoor dat het beslag niet over de vorm heen gaat, anders blijft het plakken! En dan laat je wafel zich niet meer vanzelf los en moet je gaan trekken en dat is zeer irritant.
Doe de vorm dan meteen DIEP in de hete olie en hoe hem daar vast. Je ziet dan het beslag gebakken worden en dan kun je met je vorm licht schudden tot je bloem zich loslaat. In noodgevallen kun je even voorzichtig helpen met een mes. De vorm niet met je vingers aanraken, de olie is heet! Wanneer ze mooi goudbruin zijn dan haal je ze uit de olie en laat je ze uitlekken op papier.
Bestrooi ze wanneer ze afgekoeld zijn met veeeeel poedersuiker en geniet.
Leuk verhaal. Je bent toch zeker nog eens terug gegaan naar Marakesh? Je wafels zien er lekker en mooi uit!
groeten, Caroline
Haha, dat is jammer! Maar zo zie je maar weer. Dankzij je vluchtige aankoop, kan je wel mooi gefrituurde wafels maken. Je bent weer een herinnering rijker. 😉
x
Nou eigenlijk niet. Moet daar dit jaar verandering in proberen te brengen!
'elk nadeel heb z'n voordeel toch'
haha
Toffe blog
Dankjewel!
wat grappig, die wafelijzers zijn hier in Nederland niet echt te koop. Wij bakken al jaren (familietraditie) deze wafeltjes op oudjaar. Eerst de wafeltjes daarna de oliebollen, als laatste de appelflappen. Mijn moeder had een oud ijzer en toen ik nu bijna 35 jaar geleden trouwde moest ik er natuurlijk ook een. Na lang zoeken gevonden in een bakwinkeltje in Amsterdam. Ons recept staat op een getypt papiertje wat ondertussen doordrengt met olie is. Dit bewaren we trouw bij het wafelijzer in het doosje.
Heerlijk zulke familietradities.
Ik heb geen flauw idee hoe slecht ze in nl te koop zijn.
Ik ben wel erg nieuwsgierig naar jullie traditionele recept, mocht je die willen delen dan is die van harte welkom!
Groet,
Fatima